Ontstaan in het Rupelien tijdperk, ca 30 miljoen jaar oud.

Septarische nodules of kleiknollen ontstaan doordat calciet in vloeibare vorm de de barsten en spleten van de klei is binnengedrongen. Door het uitzetten tijdens de stolling is de klei als het ware uit elkaar gedrukt. Tijdens de verstening die volgde, is de gele calciet deels weer opgelost en verdwenen waardoor de ruimten zijn ontstaan.

Het complete ontstaansverhaal van deze concreties is nog steeds onduidelijk. Een van de theorieën is dat de fossilisatie van een weekdier aan de basis ervan ligt. We kennen ook ammonieten (behuizingen van inktvissen) die in dergelijke knollen gevonden worden.

Deze septaria is afkomstig uit de Antwerpse kleiputten.  Deze vindplaats laat een sterk gelaagde afwisseling van leemachtige klei zien, rijk aan mineralen als calciet, pyriet en glauconiet. In deze lagen komen soms deze bijzondere septarische nodules voor. Een plaag voor degenen die de leem afgraven maar een schat voor de liefhebber van “kunst der natuur”. De grootste concreties kunnen tot twee meter groot zijn.

Doordat  de knollen vaak vol barsten zitten is het zagen en polijsten ervan een uitdaging. Een gaaf, niet gebroken paar, zoals dit is daarom een stuk zeldzamer.

Tip voor het gebruik
Pas op de steun is op maat gemaakt, de steen past er maar op 1 manier in.

Vanwege de stalen sokkel is een tafel of kast een mooie plek om dit exemplaar tentoon te stellen.